ΜΑΘΗΜΑ 3 – ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΓΡΑΦΗ, ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚOΙ ΛΟΓΟΙ ΣΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΒΑΦΗ
Επισκεφθείτε ξανά το τεκμήριο GR-OF CA CA-SF01-S03-F09-0005 (211), https://cavafy.onassis.org/el/object/u-u-36/, απ’ όπου προέρχεται το παρακάτω απόσπασμα:
«Ένας νέος ποιητής μ’ επεσκέφθηκε. Ήταν πολύ πτωχός, εζούσε από την φιλολογική του εργασία, και με φαίνονταν σαν κάπως να λυπούνταν βλέποντας το καλό σπίτι που κατοικούσα, τον δούλο μου που τον έφερε ένα καλό σερβιτό τσάι, τα ρούχα μου τα καμωμένα σε καλό ράπτη. Είπε: “Τι φρικτό πράγμα να έχη κανείς να παλεύη να βγάζη τα προς το ζην, να κυνηγάς συνδρομητάς για το περιοδικό σου, αγοραστάς για βιβλίο σου”.
Δεν θέλησα να τον αφήσω στην πλάνη του και τον είπα μερικά λόγια, περίπου σαν τα εξής. Δυσάρεστη και βαρυά η θέσις του – αλλά τι ακριβά που με κόστιζαν εμένα η μικρές μου πολυτέλειες. Για να ταις αποκτήσω βγήκα απ’ την φυσική μου γραμμή κ’ έγινα ένας κυβερνητικός υπάλληλος (τι γελοίο), και ξοδιάζω και χάνω τόσες πολύτιμες ώρες την ημέρα (στες οποίες πρέπει να προστεθούν και η ώρες καμάτου και χαυνώσεως που τες διαδέχονται). Τι ζημιά, τι ζημιά, τι προδοσία. Ενώ εκείνος ο πτωχός δεν χάνει καμμιά ώρα· είναι πάντα εκεί, πιστό και του καθήκοντος παιδί της Τέχνης.»
Διαβάστε κατόπιν το ημερολογιακό απόσπασμα από τις Μέρες Α΄ του Γιώργου Σεφέρη:
«[1927]
Τρίτη, 1 Μάρτη
Καμιά φορά, καθώς φεύγει η μέρα, στο δρόμο ή στο γραφείο, στα πεταχτά, πόθος για τούτο το τετράδιο –ίσως νοσταλγία. Όμως το βράδυ, υπερβολικά κουρασμένος για όποια προσπάθεια. Φρίκη∙ πάντα οι δύο αφεντάδες. Απ’ εδώ όλες μου οι αντιφάσεις. Δε θέλω να γίνω μήτε δικηγόρος, μήτε δημοσιογράφος, μήτε μποέμ. Η μόνη κλίση που έχω είναι να θέλω να φτιάξω ποιήματα, υπομονετικά, πεισματάρικα, δουλεύοντας μήνες και χρόνους, σαν Κινέζος ή μανιακός χειροτέχνης […].»
Γιώργος Σεφέρης, Μέρες Α΄, 16 Φεβρουαρίου 1925-17 Αυγούστου 1931, Ίκαρος, Αθήνα 2003, σ. 87.
Ποιο κοινό μοτίβο διαπερνά την αφήγηση των δύο συγγραφέων; Λάβετε υπόψη σας ότι και οι δύο ποιητές εργάστηκαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους, ο μεν Καβάφης στην Υπηρεσία Αρδεύσεων και ο Σεφέρης στο διπλωματικό σώμα, μοιράζοντας έτσι την ενασχόλησή τους ανάμεσα σε λογοτεχνική δραστηριότητα και βιοποριστικές υποχρεώσεις.